hayvanlarla dertleşmek

konuşacak kimsem kalmadığı zaman yaparım. ya da derdimi kimse anlamayacaksa. öyle de güzel dinlerler ki hem de. bakışlarından anlamlar çıkarmaya çalışırım kimi zaman. bi konuşsalar bi de ah bi konuşsalar.

eski sevgilime derdimi anlattığım zaman icinde bulundugum durumdu.

onları da üzmek istemiyorum. o masum hayatlarına insan dertleri girmemeli.

dertlesmeyi geç onlar yerine de cevap veriyorum

kuşumuz vardı kaçtı aklıma getirdin (bkz: hayvanının ölmesi)

insanlardan daha iyi dinleyiciler

sokakta bazen kediler yanıma geliyorlar, ayaklarima falan dolanıyorlar o kısacık anda günümü anlatıyorum onlara o nedenle her gün gözlerim kedi arar. bide alıp eve götüresim geliyor tüm kedi köpekleri.

ben küçükken balık vardı evde annem hergün oturup onlara derdini anlatıyordu. bi gün kardeşim ağlayarak beni uyandırdı dedi ki anneme o kadar dedim anlatma diye dertten ölmüş balıklar. çok gülmüştüm kardeşime haklıydı.

keşke bir tavşanım olsaydı da dertleşseydim🐰

kösem adında siyah bir kuzumuz vardı. anası ölmüş,sahipsiz gezerdi köyde. onunla çok takıldım. hep dinlerdi,hiç kaçmazdı canım benim. çok severdim rahmetliyi,evin maskotu olmuştu. birde badem ve paris var,onlar hala dinler beni. badem üstüme atlar beni görünce. bazen konuşurum badem ve paris ile. arkadaşlarımın dinlemediği kadar dinlemişlikleri vardır beni.

en sevdiğim olay, gecenin birinde kafam zıpkın gibi. i̇stanbul levent'te sporcular parkı var. bu tarafta olanlar bilir. girdim oraya deli gibi koşuyorum alkolün etkisiyle. allahım ciğerim götümden çıktı çıkacak o derece. oturdum banka, tak altından bi kedi çıktı. aldım kucağıma bıraktım banka. 1 saat felan ben anlattım o dinledi. e sen anlat kardeşim dedim, güvenlik deli herhalde deyip parktan çıkarmışdı beni. olm bi dur daha kedinin derdini dinlemedik.

i̇nsanlar takmıyor napalım

Bir hayvanın gözlerine baktığımda aklımda beliren bir cümle, “Gözlerinde başka bir dünya var.” Hiçbir ilahi kitapta yazmayan, benim için inen bir ayet gibiydi. İnancımı korumam gerektiğini, o inancın bir safsatadan ibaret olmadığını; beni anlayan birinin olduğunu ve onun Tanrı olduğunu. Bir şizofrenik olgu içinde olmaktan ziyade bir an olsun mucizeye inanmam gerektiğini. Boynumda hayali, asılı bir muska; dedem beni koruyordu sanki. Kedili Şehrin Muskalı’sıyım ben. Alnımda bir göz var, kalbim orada atıyor. Kalp gözü, derler büyükler. Kibirle katran siyahına bulanmış, damarları tıkanmış bir kalp nasıl temiz kan dağıtabilir? Beynimde bir otoseksüel, bir narsist; doktorlar narsistler çok acı çekerler, derler. Bir varlık, nefesini ensemde hissettiğim bir varlık; suçlarım dolayısıyla benimle gurur duyan bir yılan. Saçlarım bir pelerin gibi, yüzümdeki masumiyeti gölgeleyen o saçlarım anneannem ördüğünde temizdi, her duştan çıktığımda. Görünürde hep aynı kaldılar ama dipleri kirden geçilmedi. Eski bir zamanda yaşayan bir büyücü, cadı, belki vampir; insan olacak olsaydım bile ancak ve ancak insanların bedenine giren bir şeytan olurdum, insanları yoldan çıkaran. Hatta onlarla bütünleşip günah tabelalarıyla süslü yollar yaratan. Beni seven, Satanist olmalıydı. Tanrı’ya inanmalıydı ama savaşmamalıydı insan. Benimle savaşılmadığı gibi. Şimdiyse bir insanım ben, Lokman’ın soyundan geliyor olsaydım sol omuzum ağır basar mıydı günahlarımdan? Beni kurban etmişler midir, hep kendini feda eden biri oldum. Şimdiyse intikam alıyorum. İnsanların yüzlerinde geçmişlerini görüyorum. Yine fedakar olmamı istiyorlar, biliyorum. Yüzüme bakan onca insan, onları arındırmam için medetler uman. Bulduklarını dahi yedirmiyor, umduklarıyla hayal dünyalarında yaşatıyordum. Delirtmek bir insanı, ta ki delirmeyenini bulana dek. Hayvanların gözlerinde gördüğüm o dünya gibi, benim gözlerimde bir dünya gören.

üniversitedeyken yurttaki köpeklerle çok dertleşirdim. sevilmek çok hoşlarına gidiyordu. hemen göbeklerini açıyorlardı yanlarına gittiğimde. ben de hem sevip hem içimi döküyordum. yalnızlıktan kafayı yediğimden belki de anlıyormuş gibi baktıklarını hissediyordum. 4 yıl boyunca en sevdiğim arkadaşlarımdı.

çok mutsuz olduğum bir gün bir kediye naber dedikten sonra cevap vermesini beklemiştim

köpeklerden aşırı derecede korkan biriyim ama bir yaz günü o kadar hüzünlü ve dolmuştum ki yolda yürürken kenarda bir köpek yatıyordu ben geçerken kafasını kaldırdı baktı. ne bakıyorsun ne var dedim bakmaya devam etti patisini gözünün yanına koydu eğdi kafasını geri bana baktı. meğersem gözümden yaşlar akıyormuşhwdhw sonra eğildim yanına sevdim biraz konuştuk dedim gidiyorum ben sende kendine iyi bak. biraz bakıştık sonra da gittim.

Ben ofisimdeki çiçeklerle dertleşiyorum. Deli diyebilirsiniz ama rahatlatıyor :)